.png "English"){kind=small}
Στις 6 Ιουνίου του 2013 ένας θρύλος της κιθάρας και της μουσικής γενικότερα, ο Uli Jon Roth επισκέφθηκε τη Κύπρο για δύο συναυλίες. Δυστυχώς κατάφερα να περευρεθώ μόνο στην μία και αυτή ήταν στο Savino Live της Λάρνακας. Μαζί με τον Θεό της κιθάρας εμφανίστηκαν οι Minus One, οι οποίοι έπαιξαν ένα αρκετά καλό show. Ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα το συγκεκριμένο συγκρότημα ζωντανά οι οποίοι διασκευάζουν Rock παλιά και νέα κομμάτια από όλες τις φάσεις της Rock μουσικής. Για τον drummer τους, τον Chris τα έχω ξαναγράψει (σε κάποια live reports των Winter's Verge στους οποίους παίζει), συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι ίσως ο καλύτερος drummer που έχω δει στην Κύπρο και το πάθος που βγάζει στο παίξιμό του είναι όλα τα λεφτά! Από εκεί και πέρα ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η φωνή του Francois Micheletto! Το κοινό διασκέδασε αρκετά με τους Minus One, αλλά ήταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι περιμέναμε την μεγάλη στιγμή της εμφάνισης του Uli και της παρέας του...
Πριν ξεκινήσω να περιγράψω αυτά που ζήσαμε την νύχτα της Πέμπτης, να σας πω ότι θυμάμαι ακόμα την ημέρα που σε ηλικία 13 χρονών επισκεύθηκα τον ξάδερφο μου ο οποίος μου δάνεισε την κασσέτα των Scorpions “Tokyo Tapes” για να την αντιγράψω (α ρε εποχές! Ζητούσες την άδεια για να αντιγράψεις μία αντεγραμμένη κασσέτα)! Την συγκεκριμένη κασσετούλα την είχα λιώσει στο κασσετόφωνο του στερεοφωνικού μου! Ήλπιζα λοιπόν να ζήσω έστω και μία μικρή γεύση από την κασσέτα εκείνη και ζωντανά στο Savino...
Με το που μπήκε ο Uli Jon Roth μαζί με τους 2 ακόμα κιθαρίστες του, τον μπασίστα του (μορφή ο τύπος!), τον πληκτρά του (αυτός και αν ήταν μορφή) και τον drummer του και αρχίσαν το “All Night Long” κατάλαβα ότι θα ζούσαμε μαγικές στιγμές! Ο Roth, παρά τις συνεχόμενες εμφανίσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, έδειχνε ακούραστος πάνω στην σκηνή με τα αέρινα ρούχα του και την πραγματικά πανέμορφη 6χορδη κιθάρα του και φυσικά την κλασική μπαντάνα στο κεφάλι του. Τα περισσότερα κομμάτια του Tokyo Tapes ήταν εκεί: “Fly to the Rainbow”, “Speedy's Coming”, “Dark Lady”, “We'll Burn the Sky”, “The Sails of Charon”, “In Trance”, “Longing for Fire”... Αυτά που έλειπαν ήταν τα πιο rock n' roll κομμάτια του Tokyo Tapes, αλλά δεν μας χάλασε καθόλου! Τα δάχτυλα του Roth χάιδευαν την ταστιέρα με τρόπο μαγικό, κάνοντάς την να βγάζει μοναδικούς ήχους που μας ταξίδευαν, μας πόρωναν, μας έκαναν να χτυπιώμαστε χωρίς σταματημό! Το πολύ ικανοποιητικό γεγονός (για μένα) είναι ότι, εκτός από την άψογη εμφάνιση του Roth και του συγκροτήματός του, ο κόσμος γέμισε το Savino. Άνθρωποι όλων των ηλικιών ήρθαν για να δουν αυτόν τον μεγάλο αστέρα της μουσικής και αυτό είναι ένα γεγονός που φανερώνει ότι η Λάρνακα διψάει για μουσικά rock events και τα τιμάει κάθε φορά που γίνεται κάτι στην πόλη της!
Εκεί που ο Uli και η παρέα του έκανε πως μας αποχαιρετάει για να κλείσει η βραδιά, ο κόσμος άρχισε να φωνάζει το κλασσικό “we want more” και ο Uli για να μην χρονοτριβεί, έπιασε την κιθάρα του ξανά. Το αποτέλεσμα, απλά καταιγιστικό! “Picture Life” μαζί με το “All along the Watchtower” του Bob Dylan και το “Little Wing” του Jimmy Hentrix! Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση που μου έκανε ο Πάρης Λάμπρου (μπάσο Arrayan Path & Astronomikon) κατά την διάρκεια του “Little Wing”: Αυτή είναι η καλύτερη εκτέλεση κομματιού Jimmy Hentrix που έχουμε δει στην ζωή μας! Αυτό νομίζω πως τα λέει όλα...
Μία ακόμα καταπληκτική βραδιά έκλεισε και ο Uli Jon Roth μας πήρε τα μυαλά. Τον ευχαριστούμε γι αυτές τις στιγμές που μας χάρισε και ελπίζουμε να τον ξαναδούμε κάποια στιγμή και με τα δικά του κομμάτια!
Για το Rock Overdose,
Αντώνης “Jey Key” Κατσαρός
